тані́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тані́навы тані́навая тані́навае тані́навыя
Р. тані́навага тані́навай
тані́навае		 тані́навага тані́навых
Д. тані́наваму тані́навай тані́наваму тані́навым
В. тані́навы (неадуш.)
тані́навага (адуш.)		 тані́навую тані́навае тані́навыя (неадуш.)
тані́навых (адуш.)
Т. тані́навым тані́навай
тані́наваю		 тані́навым тані́навымі
М. тані́навым тані́навай тані́навым тані́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тані́навы тани́нный, тани́новый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тані́навы, ‑ая, ‑ае.

У якім знаходзіцца танін. Танінавыя фарбавальнікі. Танінавая мазь. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе таніну. Танінавая пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тані́н, -у, м.

Рэчыва, якое знаходзіцца ў некаторых раслінах і мае дубільныя і вяжучыя ўласцівасці, выкарыстоўваецца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. тані́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тани́нный, тани́новый тані́навы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)