танізава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
танізава́льны |
танізава́льная |
танізава́льнае |
танізава́льныя |
| Р. |
танізава́льнага |
танізава́льнай
танізава́льнае |
танізава́льнага |
танізава́льных |
| Д. |
танізава́льнаму |
танізава́льнай |
танізава́льнаму |
танізава́льным |
| В. |
танізава́льны (неадуш.)
танізава́льнага (адуш.) |
танізава́льную |
танізава́льнае |
танізава́льныя (неадуш.)
танізава́льных (адуш.) |
| Т. |
танізава́льным |
танізава́льнай
танізава́льнаю |
танізава́льным |
танізава́льнымі |
| М. |
танізава́льным |
танізава́льнай |
танізава́льным |
танізава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
танізава́льны прил. тонизи́рующий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
танізава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які танізуе каго‑, што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тонизи́рующий прил., физиол. танізу́ючы, танізава́льны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
танізу́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад танізаваць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Тое, што і танізавальны.
3. Дзеепрысл. незак. ад танізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)