танцо́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. танцо́рка танцо́ркі
Р. танцо́ркі танцо́рак
Д. танцо́рцы танцо́ркам
В. танцо́рку танцо́рак
Т. танцо́ркай
танцо́ркаю		 танцо́ркамі
М. танцо́рцы танцо́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танцо́рка танцо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танцо́рка ж. танцо́рка; (в народных танцах — ещё) плясу́нья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танцо́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да танцор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танцо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто танцуе, умее танцаваць.

Хлопец гэты і т., і спявак.

|| ж. танцо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стрып-танцо́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. стрып-танцо́рка стрып-танцо́ркі
Р. стрып-танцо́ркі стрып-танцо́рак
Д. стрып-танцо́рцы стрып-танцо́ркам
В. стрып-танцо́рку стрып-танцо́рак
Т. стрып-танцо́ркай
стрып-танцо́ркаю		 стрып-танцо́ркамі
М. стрып-танцо́рцы стрып-танцо́рках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плясу́нья танцо́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

весялу́ха, ‑і, ДМ ‑лусе, ж.

Разм. Жанчына з вясёлым норавам; ахвотніца павесяліцца. Вольцы тады было яшчэ не больш васемнаццаці год, і гэта была самая лепшая танцорка і заўзятая весялуха. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Танцо́ўка 1 ’танцорка’ (Нас., Байк. і Некр.). Утворана ад танцаваць (гл.) па тыпу польск. tańcownica, tańcowniczka ’тс’ у пары з tańcownik ’танцор’. Ст.-бел. танцо́вница, тане́чница ’танцорка’ (пач. XVI ст., КГС) з’яўляюцца непасрэднымі запазычаннямі, параўн. яшчэ польск. tanecznica ’танцорка’.

Танцо́ўка 2 ’апенька лугавая, жывунец падарожны’ (ваўк., Расл. св., Сярж.–Яшк.). Відаць, да папярэдняга слова, што звязана з размяшчэннем (“утварае карагод”) або са знешнім выглядам (іншая назва сухано́жка, мае часам выгнутую ножку).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Танцу́шка ’апенька лугавая’ (ваўк., Расл. св.), танцу́шкі ’непажыўныя грыбы’ (Сцяшк.). Аналагічна да папярэдняга, параўн. танцу́ха ’танцорка’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)