танга́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. танга́нка танга́нкі
Р. танга́нкі танга́нак
Д. танга́нцы танга́нкам
В. танга́нку танга́нак
Т. танга́нкай
танга́нкаю		 танга́нкамі
М. танга́нцы танга́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

танга́нка,

гл. тангапцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонга́нка танга́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танга́нцы, ‑аў; адз. танганец, ‑нца, м.; танганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. танганкі, ‑нак; ж.

Народ, карэннае насельніцтва астравоў Тонга (Палінезія).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)