танга́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. танга́нец танга́нцы
Р. танга́нца танга́нцаў
Д. танга́нцу танга́нцам
В. танга́нца танга́нцаў
Т. танга́нцам танга́нцамі
М. танга́нцу танга́нцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

танга́нец,

гл. танганцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тонга́нец танга́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танга́нцы, ‑аў; адз. танганец, ‑нца, м.; танганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. танганкі, ‑нак; ж.

Народ, карэннае насельніцтва астравоў Тонга (Палінезія).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)