танбу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Струнны шчыпковы музычны інструмент грушападобнай формы ў народаў Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танбу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. танбу́р танбу́ры
Р. танбу́ра танбу́раў
Д. танбу́ру танбу́рам
В. танбу́р танбу́ры
Т. танбу́рам танбу́рамі
М. танбу́ры танбу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

танбу́р м., муз. танбу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

танбу́р, ‑а, м.

Трохструнны шчыпковы музычны інструмент грушавіднай формы, пашыраны ў СССР ва Узбекістане, Таджыкістане і суседніх з імі краінах.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тамбу́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і танбур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́мбур I м., архит., ж.-д. та́мбур

та́мбур II, -ру м. (вязанье, вышивка) та́мбур

тамбу́р муз., уст., см. танбу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́мбур 1, ‑а, м.

1. Частка памяшкання (паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі), якая засцерагае ад пападання ў памяшканне халоднага паветра. Праз хвіліну Ларыса стаяла ў тамбуры ізалятара, старанна шоргала падэшвамі па апілках. Стаховіч.

2. Закрытая пляцоўка пасажырскага чыгуначнага вагона. Уваходзячы ў вагон, Багуцкі прыпыніўся быў у тамбуры і твар у твар сутыкнуўся з памятай кепкай. Лынькоў. Андрэй ускочыў на падножку вагона і знік у тамбуры. Васілёнак.

3. Спец. Цыліндрычная або шматгранная верхняя частка будынка, якая падтрымлівае купал; барабан (у 3 знач.).

[Фр. tambour.]

та́мбур 2, ‑у, м.

Род вязання або вышывання вочка ў вочка.

[Фр. tambour]

тамбу́р 1, ‑а, м.

Уст. Барабан (у 1 знач.).

[Фр. tambour з араб.]

тамбу́р 2, ‑а, м.

Тое, што і танбур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)