тамі́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тамі́лка тамі́лкі
Р. тамі́лкі тамі́лак
Д. тамі́лцы тамі́лкам
В. тамі́лку тамі́лак
Т. тамі́лкай
тамі́лкаю		 тамі́лкамі
М. тамі́лцы тамі́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тамі́лка,

гл. тамілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тами́лка тамі́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамі́лы, ‑аў; адз. таміл, ‑а, м.; тамілка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. тамілкі, ‑лак; ж.

Народ, які жыве ў Індыі, Шры-Ланка, Малайзіі, Бірме, Аўстраліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)