тамі́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тамі́л тамі́лы
Р. тамі́ла тамі́лаў
Д. тамі́лу тамі́лам
В. тамі́ла тамі́лаў
Т. тамі́лам тамі́ламі
М. тамі́ле тамі́лах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тамі́л,

гл. тамілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тами́л этн. тамі́л, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тамі́лы, ‑аў; адз. таміл, ‑а, м.; тамілка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. тамілкі, ‑лак; ж.

Народ, які жыве ў Індыі, Шры-Ланка, Малайзіі, Бірме, Аўстраліі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)