талы́шка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. талы́шка талы́шкі
Р. талы́шкі талы́шак
Д. талы́шцы талы́шкам
В. талы́шку талы́шак
Т. талы́шкай
талы́шкаю
талы́шкамі
М. талы́шцы талы́шках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

талы́шка талы́шка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

талы́шка,

гл. талышы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талышы́, ‑оў; адз. талыш, ‑а, м.; талышка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. талышкі, ‑шак; ж.

Народнасць, якая жыве ў паўднёва-ўсходняй частцы Азербайджанскай ССР і Паўночным Іране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)