талы́шка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
талы́шка |
талы́шкі |
| Р. |
талы́шкі |
талы́шак |
| Д. |
талы́шцы |
талы́шкам |
| В. |
талы́шку |
талы́шак |
| Т. |
талы́шкай талы́шкаю |
талы́шкамі |
| М. |
талы́шцы |
талы́шках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
талы́шка талы́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
талышы́, ‑оў; адз. талыш, ‑а, м.; талышка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. талышкі, ‑шак; ж.
Народнасць, якая жыве ў паўднёва-ўсходняй частцы Азербайджанскай ССР і Паўночным Іране.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)