талы́ш

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. талы́ш талышы́
Р. талыша́ талышо́ў
Д. талышу́ талыша́м
В. талыша́ талышо́ў
Т. талышо́м талыша́мі
М. талышу́ талыша́х

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

талы́ш этн. талы́ш, -ша м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

талы́ш,

гл. талышы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талышы́, ‑оў; адз. талыш, ‑а, м.; талышка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. талышкі, ‑шак; ж.

Народнасць, якая жыве ў паўднёва-ўсходняй частцы Азербайджанскай ССР і Паўночным Іране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)