тале́рачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тале́рачка |
тале́рачкі |
| Р. |
тале́рачкі |
тале́рачак |
| Д. |
тале́рачцы |
тале́рачкам |
| В. |
тале́рачку |
тале́рачкі |
| Т. |
тале́рачкай
тале́рачкаю |
тале́рачкамі |
| М. |
тале́рачцы |
тале́рачках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
тале́рачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак, ж.
1. Памянш. да талерка; маленькая талерка.
2. Спец. Спецыяльная круглая мішэнь. Страляць па талерачках.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тале́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Від сталовага посуду круглай формы з шырокім дном і прыўзнятымі краямі.
Набор талерак.
Глыбокая т.
2. мн. Ударны музычны інструмент, які складаецца з двух металічных дыскаў.
|| памянш. тале́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тарэ́лачка ’астра’ (б.-каш., ельск., лоеў., Расл. св.). Параўн. укр. дыял. тарі́лка ’тс’, тарі́лочка ’хрызантэма’. З-за знешняга падабенства суквецця да талерачкі параўн. н.-луж. talariki ’астры’ ад talarik ’талерачка’ (ЕСУМ, 5, 523). Да наступнага слова, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)