талача́нін
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
талача́нін |
талача́не |
| Р. |
талача́ніна |
талача́н |
| Д. |
талача́ніну |
талача́нам |
| В. |
талача́ніна |
талача́н |
| Т. |
талача́нінам |
талача́намі |
| М. |
талача́ніне |
талача́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
талача́нін, ‑а; мн. ‑чане, ‑чан; м.
Разм. Удзельнік талакі (у 1 знач.). Талачане паехалі дадому.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Талача́нін ’удзельнік талакі — калектыўнай дапамогі’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Тур.), талачані́н ’тс’ (Шымк. Собр., Касп.). Сюды ж талача́нка ’ўдзельніца талакі’ (Нас., Шымк. Собр.), талача́нік ’удзельнік талакі’ (Сл. ПЗБ), талача́не ’ўдзельнікі талакі’ (Касп.). Яшчэ Шымкевіч параўноўваў са славен. tlazhanin ’работнік’ (Шымк. Собр.), сучаснае tlačan ’прыгонны’, tlačanka ’прыгонная, нявольніца’, tłoczanie ’ўдзельнікі талакі’, што ад *tolka (гл. талака) з суф. ‑ěninъ/‑janinъ і ‑ěne/‑jane, параўн. Трубачоў, Этимология–1980, 11 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
талача́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Жан. да талачанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)