такто́ўны, -ая, -ае.
Які мае такт², ажыццёўлены з тактам².
Т. чалавек.
Т. ўчынак.
|| наз. такто́ўнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
такто́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
такто́ўны |
такто́ўная |
такто́ўнае |
такто́ўныя |
| Р. |
такто́ўнага |
такто́ўнай
такто́ўнае |
такто́ўнага |
такто́ўных |
| Д. |
такто́ўнаму |
такто́ўнай |
такто́ўнаму |
такто́ўным |
| В. |
такто́ўны (неадуш.)
такто́ўнага (адуш.) |
такто́ўную |
такто́ўнае |
такто́ўныя (неадуш.)
такто́ўных (адуш.) |
| Т. |
такто́ўным |
такто́ўнай
такто́ўнаю |
такто́ўным |
такто́ўнымі |
| М. |
такто́ўным |
такто́ўнай |
такто́ўным |
такто́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
такто́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае такт 2, які валодае тактам 2. Уважлівая, тактоўная, удумлівая,.. [Вольга Уладзіміраўна Галіна] ўмела, не крыўдзячы выканаўца, паправіць яго памылку. «Беларусь». [Надзя:] — Цябе выратавала тое, што ты аказаўся надзіва тактоўным чалавекам і не паспрабаваў нават абняць Іну Аляксандраўну. Рамановіч. // Які выконваецца з тактам. Тактоўны ўчынак. Тактоўны падыход. □ Аб тым, як жывуць выгнаныя са школы калегі,.. [Базыль Трайпанскі] палічыў тактоўным не распытвацца. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
такти́чный такто́ўны;
такти́чный челове́к такто́ўны чалаве́к;
такти́чное поведе́ние такто́ўныя паво́дзіны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ліся́вы ласкавы, тактоўны’ (глус., Янк. Мат.), смал. лисавый ласкавы, пяшчотны’. Да ліс 1. Гл. таксама ліса́вы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Такт ’мерны рух; лад; пачуццё меры’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), тахт ’рытм, рытмічнае суправаджэнне’ (Сл. ПЗБ, Цых.), та́хта ’тс’ (Стан.). Запазычана з заходнееўрапейскіх моў, відаць, праз польск. takt ’рытм; далікатнасць’, ’рытм (у музыцы, руху)’, што з лац. tāktus ’дотык; адчуванне дотыку’ (ЕСУМ, 5, 506; Фасмер, 4, 13; Голуб-Ліер, 476; Брукнер, 564). Сюды ж такто́ўны ’які мае такт’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)