та́канне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. та́канне
Р. та́кання
Д. та́канню
В. та́канне
Т. та́каннем
М. та́канні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

та́канне ср., разг. та́канье, да́канье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́канне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. такаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Падтакваць каму-н., часта ўжываць слова «так».

|| наз. та́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

да́канье прост. та́канне, -ння ср., разг. ага́канне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́канье​I разг. та́канне, -ння ср.; см. та́кать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)