тага́лка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
тага́лка |
тага́лкі |
| Р. |
тага́лкі |
тага́лак |
| Д. |
тага́лцы |
тага́лкам |
| В. |
тага́лку |
тага́лак |
| Т. |
тага́лкай
тага́лкаю |
тага́лкамі |
| М. |
тага́лцы |
тага́лках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тага́лы, ‑аў; адз. тагал, ‑а, м.; тагалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. тагалкі, ‑лак; ж.
Народ, які насяляе Філіпіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)