табурэ́тачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
табурэ́тачка |
табурэ́тачкі |
| Р. |
табурэ́тачкі |
табурэ́тачак |
| Д. |
табурэ́тачцы |
табурэ́тачкам |
| В. |
табурэ́тачку |
табурэ́тачкі |
| Т. |
табурэ́тачкай
табурэ́тачкаю |
табурэ́тачкамі |
| М. |
табурэ́тачцы |
табурэ́тачках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
табурэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Разнавіднасць мэблі без спінкі для сядзення.
|| памянш. табурэ́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. табурэ́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)