табу́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Пастух пры табуне.

|| ж. табу́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

табу́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. табу́ншчык табу́ншчыкі
Р. табу́ншчыка табу́ншчыкаў
Д. табу́ншчыку табу́ншчыкам
В. табу́ншчыка табу́ншчыкаў
Т. табу́ншчыкам табу́ншчыкамі
М. табу́ншчыку табу́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

табу́ншчык м. табу́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табу́ншчык, ‑а, м.

Пастух пры табуне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

табу́нщик табу́ншчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)