сіяні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сіяні́стка сіяні́сткі
Р. сіяні́сткі сіяні́стак
Д. сіяні́стцы сіяні́сткам
В. сіяні́стку сіяні́стак
Т. сіяні́сткай
сіяні́сткаю		 сіяні́сткамі
М. сіяні́стцы сіяні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіяні́стка ж. сиони́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіяні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да сіяніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Паслядоўнік сіянізму.

|| ж. сіяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. сіяні́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сиони́стка сіяні́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)