Сі́тніца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сі́тніца
Р. Сі́тніцы
Д. Сі́тніцы
В. Сі́тніцу
Т. Сі́тніцай
Сі́тніцаю
М. Сі́тніцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́тніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сі́тніца
Р. сі́тніцы
Д. сі́тніцы
В. сі́тніцу
Т. сі́тніцай
сі́тніцаю
М. сі́тніцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́тніца, ‑ы, ж.

Разм. Хлеб, спечаны з прасеянай мукі; сітны хлеб. [Валодзя] купіў акраец сітніцы. Чорны. Калі праходзілі міма пякарні і адтуль дыхнула цёплым, хмельным пахам сітніцы, Алесь успомніў, што ў кішэні ў яго ёсць яшчэ недзе адна «лагермарка». Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)