сітнё́г
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сітнё́г |
сітнягі́ |
| Р. |
сітнягу́ |
сітняго́ў |
| Д. |
сітнягу́ |
сітняга́м |
| В. |
сітнё́г |
сітнягі́ |
| Т. |
сітняго́м |
сітняга́мі |
| М. |
сітнягу́ |
сітняга́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сітнёг, -нягу́ м., см. сі́тнік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сітнёг, ‑нягу, м.
Тое, што і сітнік. [Рэчка] нешырокая, з нізкімі берагамі, якія густа зараслі яварам, сітнягом і чаротам. Якімовіч. Пад алешынай, узарваўшы стальную роўнядзь вады, пляснуў шчупак і зялёнай стралой мільгануў у сітнёг. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)