сі́таваты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́таваты сі́таватая сі́таватае сі́таватыя
Р. сі́таватага сі́таватай
сі́таватае		 сі́таватага сі́таватых
Д. сі́таватаму сі́таватай сі́таватаму сі́таватым
В. сі́таваты
сі́таватага		 сі́таватую сі́таватае сі́таватыя
Т. сі́таватым сі́таватай
сі́таватаю		 сі́таватым сі́таватымі
М. сі́таватым сі́таватай сі́таватым сі́таватых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́таваты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́таваты сі́таватая сі́таватае сі́таватыя
Р. сі́таватага сі́таватай
сі́таватае		 сі́таватага сі́таватых
Д. сі́таватаму сі́таватай сі́таватаму сі́таватым
В. сі́таваты
сі́таватага		 сі́таватую сі́таватае сі́таватыя
Т. сі́таватым сі́таватай
сі́таватаю		 сі́таватым сі́таватымі
М. сі́таватым сі́таватай сі́таватым сі́таватых

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сітава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сітава́ты сітава́тая сітава́тае сітава́тыя
Р. сітава́тага сітава́тай
сітава́тае		 сітава́тага сітава́тых
Д. сітава́таму сітава́тай сітава́таму сітава́тым
В. сітава́ты (неадуш.)
сітава́тага (адуш.)		 сітава́тую сітава́тае сітава́тыя (неадуш.)
сітава́тых (адуш.)
Т. сітава́тым сітава́тай
сітава́таю		 сітава́тым сітава́тымі
М. сітава́тым сітава́тай сітава́тым сітава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́таваты

1. поражённый ситови́ной;

2. сква́жистый, сква́жный; по́ристый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́таваты, ‑ая, ‑ае.

1. Пашкоджаны сітаватасцю (пра драўніну).

2. Спец. Які мае адтуліны, поры, што робіць рэчыва пранікальным для вадкасці і газу. Сітаваты грунт.

3. Наогул пра што‑н., што нагадвае паверхню сіта; у дзірках і порах. Сітаваты лёд. □ Праз акенца відзён пашарэлы сітаваты снег. Грахоўскі. [Яроцкі:] — Гэта вераснёвы жоўты антон, парэзаны ды ў сітаватую тканіну загорнуты. Панюхай. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сітава́ты ‘сітавідны’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Шат., Сцяшк., Варл.), ‘трухлявы’ (ТС), ‘трубчасты (аб косці)’ (астрав., пух., Сл. ПЗБ), сі́тавы ‘рэдкі, друзлы: сітавы крам, сітавае палатно, сітавы дуб (Янк. 2), ‘вынашаны, працёрты’ (Нар. сл., Ян.), ‘сітавідны, трухлявы’ (Ян.), сі́цевы ‘тс’ (ТС). Сюды ж сітава́ ‘трухлявае дрэва’, сітаве́ць ‘трухлець, парахнець’ (Мат. Гом.). Укр. ситяви ‘гнілы, трухлявы’, сі́тави ‘тс’, рус. сито́вый (пра дрэва) ‘друзлы, трухлявы’. Відаць, звязана з сіта (гл.). Буга (Rinkt. 2, 546) у якасці адпаведніка прыводзіць літ. sytótas mẽdžias ‘сітавае дрэва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́ристый по́рысты; сі́таваты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сква́жистый, сква́жный по́рысты, сітава́ты; шчылінава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пашарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў шэрым або больш шэрым. Нават выгляд залатога, крыху пашарэлага ад часу іржышча радаваў душу. Броўка. Праз акенца відзён пашарэлы сітаваты снег. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)