сіры́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сіры́йка сіры́йкі
Р. сіры́йкі сіры́ек
Д. сіры́йцы сіры́йкам
В. сіры́йку сіры́ек
Т. сіры́йкай
сіры́йкаю		 сіры́йкамі
М. сіры́йцы сіры́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіры́йка,

гл. сірыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіры́йцы, -аў, адз. сіры́ец, -ры́йца, м.

Насельніцтва Сірыі.

|| ж. сіры́йка, -і, ДМ -ры́йцы, мн. -і, -ры́ек.

|| прым. сіры́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сири́йка сіры́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіры́йцы, ‑аў; адз. сірыец, ‑рыйца, м.; сірыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. сірыйкі, ‑рыек; ж.

Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Сірыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)