сіпу́ха
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сіпу́ха |
сіпу́хі |
| Р. |
сіпу́хі |
сіпу́х |
| Д. |
сіпу́се |
сіпу́хам |
| В. |
сіпу́ху |
сіпу́х |
| Т. |
сіпу́хай
сіпу́хаю |
сіпу́хамі |
| М. |
сіпу́се |
сіпу́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
сіпу́ха ж., зоол. сипу́ха
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сіпу́ха, ‑і, ДМ ‑пусе, ж.
Птушка атрада соў са светлым апярэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сипу́ха зоол. сіпу́ха, -хі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)