сіпа́ты, -ая, -ае.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.).

С. голас.

С. чалавек (з прыглушаным хрыплым голасам).

|| наз. сіпа́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіпа́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіпа́ты сіпа́тая сіпа́тае сіпа́тыя
Р. сіпа́тага сіпа́тай
сіпа́тае		 сіпа́тага сіпа́тых
Д. сіпа́таму сіпа́тай сіпа́таму сіпа́тым
В. сіпа́ты (неадуш.)
сіпа́тага (адуш.)		 сіпа́тую сіпа́тае сіпа́тыя (неадуш.)
сіпа́тых (адуш.)
Т. сіпа́тым сіпа́тай
сіпа́таю		 сіпа́тым сіпа́тымі
М. сіпа́тым сіпа́тай сіпа́тым сіпа́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіпа́ты си́плый; (о голосе — ещё) оси́плый;

с. гук — си́плый звук;

с. го́лас — си́плый (оси́плый) го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіпа́ты, ‑ая, ‑ае.

Які страціў чысціню і гучнасць (пра голас, гукі і пад.). — Дарогу трэба перакрыць на суткі, — сіпатым, прастуджаным голасам гаварыў капітан. Быкаў. За парканам слізгануў па туга напятым дроце ланцуг, і ўжо ў наступны момант зайшоўся сіпатым брэхам сабака. Сабаленка. Глядзіш, праз пару месяцаў яго сіпаты гармонік ужо скуголіць па завуголлю суседніх вёсак. Скрыпка. // Які гаворыць прыглушана-хрыплым голасам (пра чалавека). Наставіў каўнер ад сцюжы ссінелы сіпаты жаўнер. Вялюгін. / у знач. наз. сіпа́ты, ‑ага, м.; сіпа́тая, ‑ай, ж. — Ці чуеш, Іван, хто гэта тут чмыхае? — раптам спытаў сіпаты. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіпата́, -ы́, ДМ -паце́, ж.

1. гл. сіпаты.

2. Адчуванне сухасці ў горле, што перашкаджае яснасці, выразнасці маўлення.

Пець да сіпаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіпава́ты, -ая, -ае.

Крыху сіпаты.

С. голас.

|| наз. сіпава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оси́плый асі́плы, сіпа́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оси́пший асі́плы, сіпа́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

си́плый сіпа́ты, сі́плы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіпата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сіпата́
Р. сіпаты́
Д. сіпаце́
В. сіпату́
Т. сіпато́й
сіпато́ю
М. сіпаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)