сіні́чын
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сіні́чын |
сіні́чына |
сіні́чына |
сіні́чыны |
| Р. |
сіні́чынага |
сіні́чынай
сіні́чынае |
сіні́чынага |
сіні́чыных |
| Д. |
сіні́чынаму |
сіні́чынай |
сіні́чынаму |
сіні́чыным |
| В. |
сіні́чын
сіні́чынага |
сіні́чыну |
сіні́чына |
сіні́чыны
сіні́чыных |
| Т. |
сіні́чыным |
сіні́чынай
сіні́чынаю |
сіні́чыным |
сіні́чынымі |
| М. |
сіні́чыным |
сіні́чынай |
сіні́чыным |
сіні́чыных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сіні́чын сини́чий, сини́цы;
~на гняздо́ — сини́чье гнездо́, гнездо́ сини́цы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сіні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.
Невялікая стракатая птушка атрада вераб’інападобных.
|| памянш. сіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. сіні́чы, -ая, -ае і сіні́чын, -а.
Сінічы свіст.
Сінічына гняздо.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)