сіні́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіні́чы сіні́чая сіні́чае сіні́чыя
Р. сіні́чага сіні́чай
сіні́чае		 сіні́чага сіні́чых
Д. сіні́чаму сіні́чай сіні́чаму сіні́чым
В. сіні́чы (неадуш.)
сіні́чага (адуш.)		 сіні́чую сіні́чае сіні́чыя (неадуш.)
сіні́чых (адуш.)
Т. сіні́чым сіні́чай
сіні́чаю		 сіні́чым сіні́чымі
М. сіні́чым сіні́чай сіні́чым сіні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіні́чы сини́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сініцы, уласцівы ёй. Сінічы свіст каля двара, і з клёна, як з календара, лісты зрывае восень. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Невялікая стракатая птушка атрада вераб’інападобных.

|| памянш. сіні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. сіні́чы, -ая, -ае і сіні́чын, -а.

Сінічы свіст.

Сінічына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сини́чий сіні́чы, сіні́цын.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)