сіне́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сіне́льнік |
сіне́льнікі |
| Р. |
сіне́льніка |
сіне́льнікаў |
| Д. |
сіне́льніку |
сіне́льнікам |
| В. |
сіне́льніка |
сіне́льнікаў |
| Т. |
сіне́льнікам |
сіне́льнікамі |
| М. |
сіне́льніку |
сіне́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сіне́льнік ‘хто фарбуе або робіць набойкі’ (Нас., Гарэц., Касп., Бяльк.), сіне́льня ‘месца, дзе фарбуюць тканіны, фарбоўня’ (Нас., Бяльк., Байк. і Некр.). Да сіні (гл.), відаць, як найбольш распаўсюджаны колер пры фарбоўцы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)