сінга́лы, ‑аў; адз. сінгал, ‑а, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Тое, што і сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́л,

гл. сінгалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́лка,

гл. сінгалы, сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сінга́л сінга́лы
Р. сінга́ла сінга́лаў
Д. сінга́лу сінга́лам
В. сінга́ла сінга́лаў
Т. сінга́лам сінга́ламі
М. сінга́ле сінга́лах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)