сінга́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сінга́лка сінга́лкі
Р. сінга́лкі сінга́лак
Д. сінга́лцы сінга́лкам
В. сінга́лку сінга́лак
Т. сінга́лкай
сінга́лкаю		 сінга́лкамі
М. сінга́лцы сінга́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сінга́лка,

гл. сінгалы, сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

синга́лка сінга́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінга́лы, ‑аў; адз. сінгал, ‑а, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Тое, што і сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́льцы, ‑аў; адз. сінгалец, ‑льца, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Нацыя, якая складае асноўную частку насельніцтва Рэспублікі Шры-Ланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)