сінга́лец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сінга́лец сінга́льцы
Р. сінга́льца сінга́льцаў
Д. сінга́льцу сінга́льцам
В. сінга́льца сінга́льцаў
Т. сінга́льцам сінга́льцамі
М. сінга́льцу сінга́льцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сінга́лец,

гл. сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

синга́лец сінга́лец, -льца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінга́льцы, ‑аў; адз. сінгалец, ‑льца, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Нацыя, якая складае асноўную частку насельніцтва Рэспублікі Шры-Ланка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)