сінапты́чны гл. сіноптыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сінапты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сінапты́чны сінапты́чная сінапты́чнае сінапты́чныя
Р. сінапты́чнага сінапты́чнай
сінапты́чнае		 сінапты́чнага сінапты́чных
Д. сінапты́чнаму сінапты́чнай сінапты́чнаму сінапты́чным
В. сінапты́чны (неадуш.)
сінапты́чнага (адуш.)		 сінапты́чную сінапты́чнае сінапты́чныя (неадуш.)
сінапты́чных (адуш.)
Т. сінапты́чным сінапты́чнай
сінапты́чнаю		 сінапты́чным сінапты́чнымі
М. сінапты́чным сінапты́чнай сінапты́чным сінапты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сінапты́чны метеор. синопти́ческий;

○ ~ная ка́рта — синопти́ческая ка́рта;

~ная метэарало́гія — синопти́ческая метеороло́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сінапты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіноптыкі; звязаны з высвятленнем метэаралагічных умоў, стану надвор’я. Сінаптычны цэнтр. Сінаптычныя даныя. □ Звесткі аб прыродных з’явах перадаюцца.. ўмоўным сінаптычным кодам. «Беларусь».

•••

Сінаптычная карта гл. карта.

[Ад грэч. synoptikos — здольны ўсё акінуць вокам, агледзець.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́птыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел метэаралогіі, які займаецца вывучэннем фізічных працэсаў у атмасферы і вызначае стан надвор’я на бліжэйшы час.

|| прым. сінапты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

синапти́ческий сінапты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

синопти́ческий книжн., метеор. сінапты́чны;

синопти́ческая табли́ца книжн. сінапты́чная таблі́ца;

синопти́ческая ка́рта метеор. сінапты́чная ка́рта.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнтр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пункт перасячэння якіх-н. восей, ліній у фігуры, пункт засяроджання якіх-н. адносін у целе (спец.).

Ц. акружнасці.

Ц. цяжару.

2. Сярэдзіна, сярэдняя частка чаго-н., аднолькава аддаленая ад краёў, канцоў чаго-н.

Ц стала быў заняты кнігамі.

Камандзірская зямлянка знаходзілася ў цэнтры лагера.

3. Месца, дзе сканцэнтравана якая-н. важная дзейнасць, кіраўніцтва чым-н.

Ц навуковай думкі.

Гандлёвы ц.

4. Горад, буйны населены пункт, які мае адміністрацыйнае, прамысловае, культурнае значэнне для якой-н. мясцовасці, краіны.

Абласны ц.

Адміністрацыйны ц.

5. Вышэйшы орган кіравання якой-н. дзейнасцю.

Дырэктывы цэнтра.

6. Вядучая ўстанова, аддзел такой установы, які кіруе пэўнай галіной дзейнасці.

Ц. радыёвяшчання.

Сінаптычны ц.

Ц. кіравання палётамі касмічных апаратаў.

7. Група нервовых клетак, якая рэгулюе тую або іншую функцыю арганізма.

Дыхальны ц.

Рухальны ц.

8. Дэталь станка з конусным канцом, які служыць для падтрымкі рухомых загатовак пры іх апрацоўцы (спец.).

○

Цэнтр нападзення — асноўны ігрок групы нападзення ў футбольнай і хакейнай камандах.

◊

(Быць) у цэнтры ўвагі — лічыцца галоўным, выклікаць усеагульны інтарэс.

|| прым. цэ́нтравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Ц. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)