сінакса́рый
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сінакса́рый |
сінакса́рыі |
| Р. |
сінакса́рыя |
сінакса́рыяў |
| Д. |
сінакса́рыю |
сінакса́рыям |
| В. |
сінакса́рый |
сінакса́рыі |
| Т. |
сінакса́рыем |
сінакса́рыямі |
| М. |
сінакса́рыі |
сінакса́рыях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сінакса́рый, ‑ыя, м.
Тое, што і сінаксар.
[Грэч. synaksarion — збор.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
синакса́рий и синакса́рь рел., лит. сінакса́рый, -рыя м., сінакса́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)