сінады́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сінады́чны |
сінады́чная |
сінады́чнае |
сінады́чныя |
| Р. |
сінады́чнага |
сінады́чнай
сінады́чнае |
сінады́чнага |
сінады́чных |
| Д. |
сінады́чнаму |
сінады́чнай |
сінады́чнаму |
сінады́чным |
| В. |
сінады́чны (неадуш.)
сінады́чнага (адуш.) |
сінады́чную |
сінады́чнае |
сінады́чныя (неадуш.)
сінады́чных (адуш.) |
| Т. |
сінады́чным |
сінады́чнай
сінады́чнаю |
сінады́чным |
сінады́чнымі |
| М. |
сінады́чным |
сінады́чнай |
сінады́чным |
сінады́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сінады́чны астр. синоди́ческий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сінады́чны, ‑ая, ‑ае.
У астраноміі — які мае адносіны да бачнага на небе размяшчэння нябесных цел адносна Сонца ці адносна адзін аднаго.
[Ад грэч. synodos — спалучэнне, збліжэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
синоди́ческий астр. сінады́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)