сіме́трыя, -і, ж.

Суразмернае, прапарцыянальнае размяшчэнне частак чаго-н. у адносінах да цэнтра, сярэдзіны; аднолькавасць у размяшчэнні частак чаго-н. па супрацьлеглых баках ад пункта, прамой або плоскасці.

Вытрымаць сіметрыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіметры́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сіметры́я
Р. сіметры́і
Д. сіметры́і
В. сіметры́ю
Т. сіметры́яй
сіметры́яю
М. сіметры́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіме́трыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сіме́трыя
Р. сіме́трыі
Д. сіме́трыі
В. сіме́трыю
Т. сіме́трыяй
сіме́трыяю
М. сіме́трыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіме́тры́я ж. симме́три́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіметры́я, ‑і, ж.

Суразмернае, прапарцыянальнае размяшчэнне частак чаго‑н. у адносінах да цэнтра, сярэдзіны; суразмернасць, прапарцыянальнасць у размяшчэнні чаго‑н. Сіметрыя частак чалавечага цела. □ Два сукаватыя фікусы расстаўлены па кутках, дзеля сіметрыі. Лось.

[Ад грэч. symmetria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

симме́три́я сіме́тры́я, -ры́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамянёвы, -ая, -ае.

1. гл. прамень.

2. Які разыходзіцца з адной кропкі ў выглядзе праменяў.

Прамянёвая сіметрыя.

○

Прамянёвая косць (спец.) — адна з касцей прадплечча.

Прамянёвая хвароба — хвароба, якая выклікаецца радыеактыўнымі рэчывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамянёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да праменя (у 2 знач.).

2. Які разыходзіцца з адной кропкі ў выглядзе праменяў. Прамянёвая сіметрыя.

•••

Прамянёвая хвароба гл. хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыя́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны па радыусе. Радыяльныя магістралі горада. Радыяльная група мышцаў. // Які характарызуецца размяшчэннем сваіх частак па радыусе. Радыяльная сіметрыя. Радыяльная структура зерня.

2. Які робіцца, адбываецца ў напрамку па радыусе. Радыяльнае змяшчэнне пластоў Зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэнтра́льны в разн. знач. центра́льный;

~ная ву́ліца — центра́льная у́лица;

ц. камітэ́т — центра́льный комите́т;

~нае пыта́нне — центра́льный вопро́с;

ц. банк — центра́льный банк;

○ ~ная нерво́вая сістэ́ма — центра́льная не́рвная систе́ма;

~ная сіме́трыя — мат. центра́льная симметри́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)