сі́мвальны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сі́мвальны |
сі́мвальная |
сі́мвальнае |
сі́мвальныя |
| Р. |
сі́мвальнага |
сі́мвальнай
сі́мвальнае |
сі́мвальнага |
сі́мвальных |
| Д. |
сі́мвальнаму |
сі́мвальнай |
сі́мвальнаму |
сі́мвальным |
| В. |
сі́мвальны (неадуш.)
сі́мвальнага (адуш.) |
сі́мвальную |
сі́мвальнае |
сі́мвальныя (неадуш.)
сі́мвальных (адуш.) |
| Т. |
сі́мвальным |
сі́мвальнай
сі́мвальнаю |
сі́мвальным |
сі́мвальнымі |
| М. |
сі́мвальным |
сі́мвальнай |
сі́мвальным |
сі́мвальных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сі́мвал, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Тое, што служыць умоўным знакам якога-н. паняцця, з’явы, ідэі; мастацкі вобраз, які перадае якую-н. думку, перажыванне.
Жалейка — с. беларускай паэзіі.
Голуб — с. міру.
2. Прынятае ў навуцы ўмоўнае абазначэнне якой-н. адзінкі, велічыні.
Сімвалы хімічных элементаў.
○
Сімвал веры — кароткі выклад асноўных догматаў хрысціянскай рэлігіі.
|| прым. сімвалі́чны, -ая, -ае і сі́мвальны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Сімвалічнае адлюстраванне.
Сімвальная інфармацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)