сіліка́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сіліка́тчык сіліка́тчыкі
Р. сіліка́тчыка сіліка́тчыкаў
Д. сіліка́тчыку сіліка́тчыкам
В. сіліка́тчыка сіліка́тчыкаў
Т. сіліка́тчыкам сіліка́тчыкамі
М. сіліка́тчыку сіліка́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіліка́тчык м., спец. силика́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіліка́тчык, ‑а, м.

Разм.

1. Спецыяліст па сілікатах.

2. Работнік сілікатнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

силика́тчик спец. сіліка́тчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіліка́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да сілікатчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)