сіло́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіло́вы сіло́вая сіло́вае сіло́выя
Р. сіло́вага сіло́вай
сіло́вае		 сіло́вага сіло́вых
Д. сіло́ваму сіло́вай сіло́ваму сіло́вым
В. сіло́вы (неадуш.)
сіло́вага (адуш.)		 сіло́вую сіло́вае сіло́выя (неадуш.)
сіло́вых (адуш.)
Т. сіло́вым сіло́вай
сіло́ваю		 сіло́вым сіло́вымі
М. сіло́вым сіло́вай сіло́вым сіло́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіло́вы силко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сіла (у 1 знач.). // Злоўлены сілом. Сіловая дзічына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіло́, -а́, мн. сі́лы і (з ліч. 2, 3, 4) сілы́, сі́лаў, н.

1. Прыстасаванне ў выглядзе петляў для лоўлі птушак і дробных жывёлін.

2. перан. Пастка.

Ставіць с. на каго-н.

|| прым. сіло́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

силко́вый сіло́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)