сікаты́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сікаты́ў
Р. сікаты́ву
Д. сікаты́ву
В. сікаты́ў
Т. сікаты́вам
М. сікаты́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сікаты́ў, -ты́ву м., спец. сиккати́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сікаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Рэчыва, якое паскарае высыханне алеяў, фарбаў і лакаў.

[Ад. лац. siccativus — які высушвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сиккати́в спец. сікаты́ў, -ты́ву м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)