сідэра́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. сідэра́т
Р. сідэра́ту
Д. сідэра́ту
В. сідэра́т
Т. сідэра́там
М. сідэра́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сідэра́т, -ту м., с.-х. сидера́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сідэра́т, ‑у, М ‑раце м.

Спец. Тое, што і сідэрацыя (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)