сіго́выя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. сіго́выя
Р. сіго́вых
Д. сіго́вым
В. сіго́вых
Т. сіго́вымі
М. сіго́вых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіго́выя сущ., мн., зоол. сиго́вые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіго́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сіго́вы сіго́вая сіго́вае сіго́выя
Р. сіго́вага сіго́вай
сіго́вае		 сіго́вага сіго́вых
Д. сіго́ваму сіго́вай сіго́ваму сіго́вым
В. сіго́вы (неадуш.)
сіго́вага (адуш.)		 сіго́вую сіго́вае сіго́выя (неадуш.)
сіго́вых (адуш.)
Т. сіго́вым сіго́вай
сіго́ваю		 сіго́вым сіго́вымі
М. сіго́вым сіго́вай сіго́вым сіго́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сіго́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сіга. Сіговая ікра. // Звязаны з лоўляй сіга. Сіговы промысел. // Зроблены, прыгатаваны з сіга, з сігом. Сіговая юшка.

2. у знач. наз. сіго́выя, ‑ых. Род рыб сямейства ласасёвых, які ўключае сіга, омуля, рапушку і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)