сіві́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сіві́ла сіві́лы
Р. сіві́лы сіві́л
Д. сіві́ле сіві́лам
В. сіві́лу сіві́л
Т. сіві́лай
сіві́лаю		 сіві́ламі
М. сіві́ле сіві́лах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сіві́ла ж., миф. сиви́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сіві́ла, ‑ы, ж.

У старажытных грэкаў, рымлян, яўрэяў і некаторых іншых народаў — адна з легендарных жанчын-прарочыц.

[Грэч. sibylla.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сиви́лла миф. сіві́ла, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)