Сівы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Сівы́я
Р. Сівы́х
Д. Сівы́м
В. Сівы́я
Т. Сівы́мі
М. Сівы́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

белагало́вы, -ая, -ае.

Які мае светлыя або сівыя валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́вы сі́вая сі́вае сі́выя
Р. сі́вага сі́вай
сі́вае		 сі́вага сі́вых
Д. сі́ваму сі́вай сі́ваму сі́вым
В. сі́вы (неадуш.)
сі́вага (адуш.)		 сі́вую сі́вае сі́выя (неадуш.)
сі́вых (адуш.)
Т. сі́вым сі́вай
сі́ваю		 сі́вым сі́вымі
М. сі́вым сі́вай сі́вым сі́вых

Іншыя варыянты: сівы́.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сівы́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сівы́ сіва́я сіво́е сівы́я
Р. сіво́га сіво́й
сіво́е		 сіво́га сівы́х
Д. сіво́му сіво́й сіво́му сівы́м
В. сівы́ (неадуш.)
сіво́га (адуш.)		 сіву́ю сіво́е сівы́я (неадуш.)
сівы́х (адуш.)
Т. сівы́м сіво́й
сіво́ю		 сівы́м сівы́мі
М. сівы́м сіво́й сівы́м сівы́х

Іншыя варыянты: сі́вы.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сівы́, -а́я, -о́е.

1. Белы, серабрысты, які страціў афарбоўку (пра валасы); пасівелы, колеру попелу.

Сівыя вусы.

Сівая галава.

Сівая жанчына.

2. 3 прымессю белай шэрсці (пра футра).

С. каўнер.

С. каракуль.

3. перан. Які мае адносіны да старажытнасці, далёкага мінулага.

Сівыя вякі.

|| наз. сі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чо́рна-сі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чо́рна-сі́вы чо́рна-сі́вая чо́рна-сі́вае чо́рна-сі́выя
Р. чо́рна-сі́вага чо́рна-сі́вай
чо́рна-сі́вае		 чо́рна-сі́вага чо́рна-сі́вых
Д. чо́рна-сі́ваму чо́рна-сі́вай чо́рна-сі́ваму чо́рна-сі́вым
В. чо́рна-сі́вы (неадуш.)
чо́рна-сі́вага (адуш.)		 чо́рна-сі́вую чо́рна-сі́вае чо́рна-сі́выя (неадуш.)
чо́рна-сі́вых (адуш.)
Т. чо́рна-сі́вым чо́рна-сі́вай
чо́рна-сі́ваю		 чо́рна-сі́вым чо́рна-сі́вымі
М. чо́рна-сі́вым чо́рна-сі́вай чо́рна-сі́вым чо́рна-сі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сівізна́, -ы́, ж.

1. Сівыя валасы.

С. ў валасах.

Дажыць да сівізны (да старасці).

2. перан. Старажытнасць, даўніна.

С. вякоў.

◊

Сівізна ў бараду, а чорт у рабрыну (прыказка) — пра старога, які заляцаецца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сівізна́, сіві́зна ‘сівіна, сівыя валасы’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Гарэц., Байк. і Некр., Бяльк., Шат., Варл.; ашм., Стан.; даўг., Сл. ПЗБ). Паводле Кохмана (Kontakty, 24), ва ўсходнеславянскія мовы запазычана з польск. siwizna ‘сіваватасць, сівыя валасы’. Аналагічна адносна рус. сивизна́ ‘тс’ гл. Віткоўскі, Słownik, 172.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

налі́чнік, ‑а, м.

Тое, што і ліштва. Без налічнікаў вокны сляпыя Паглядалі на кедры сівыя. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белаву́сы, ‑ая, ‑ае.

У якога светлыя або сівыя вусы. Віславухі, белавусы, стары Вінцэнты стаяў за лесам па дарозе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)