сі́веркі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сі́веркі сі́веркая сі́веркае сі́веркія
Р. сі́веркага сі́веркай
сі́веркае		 сі́веркага сі́веркіх
Д. сі́веркаму сі́веркай сі́веркаму сі́веркім
В. сі́веркі (неадуш.)
сі́веркага (адуш.)		 сі́веркую сі́веркае сі́веркія (неадуш.)
сі́веркіх (адуш.)
Т. сі́веркім сі́веркай
сі́веркаю		 сі́веркім сі́веркімі
М. сі́веркім сі́веркай сі́веркім сі́веркіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сі́веркі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і сіверны. На голым.. схіле дзьмуў сіверкі марозны вецер. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сі́веркі мн. л. ‘цыпкі’: сі́веркі ўсыпалі ногу (Куч.). Ад сівераць ‘рабіцца шурпатым, трэскацца (пра скуру)’, гл. сівер.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

халодны, схаладнелы, марозны, марозлівы, стылы, настылы, зябкі, азяблы, свежы; адубелы, адубянелы, сіверны, сіверкі, сіберны (разм.); сцюдзёны, сцюжны, закляклы, знобкі (абл.); ледзяны, лядзяны, лядовы, ільдзяны, аледзянелы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)