сібі́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сібі́рскі |
сібі́рская |
сібі́рскае |
сібі́рскія |
| Р. |
сібі́рскага |
сібі́рскай
сібі́рскае |
сібі́рскага |
сібі́рскіх |
| Д. |
сібі́рскаму |
сібі́рскай |
сібі́рскаму |
сібі́рскім |
| В. |
сібі́рскі (неадуш.)
сібі́рскага (адуш.) |
сібі́рскую |
сібі́рскае |
сібі́рскія (неадуш.)
сібі́рскіх (адуш.) |
| Т. |
сібі́рскім |
сібі́рскай
сібі́рскаю |
сібі́рскім |
сібі́рскімі |
| М. |
сібі́рскім |
сібі́рскай |
сібі́рскім |
сібі́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Восто́чно-Сиби́рское мо́ре Усхо́дне-Сібі́рскае мо́ра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тайга́ ’хвойныя лясы Поўначы’ (ТСБМ). З рус. тайга́ ’тс’, запазычанае сібірскае слова, непасрэднай крыніцай якога з’яўляецца цюрк.-манг. (Мурзаеў, РР, 1969, 1, 90 і наст.) або мясцовае тат. taiga ’лес’ (найменне зафіксавана каля 1735 г., але першая пісьмовая фіксацыя ў А. Радзішчава) з семантычным пераходам ’лес, тайга’ < ’скалістыя бязлесныя горы’ (падрабязна Анікін (524–525 з літ-рай) і слушным абвяржэннем версіі аб якуцкай крыніцы tai̯ga ∼ tai̯ɣa ’лес; залатыя прыіскі’, якая хутчэй ужо з рускай мовы. Гл. таксама Фасмер, 4, 11; Чарных, 2, 224–225; ЕСУМ, 5, 503.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)