сяўні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сяўні́к |
сяўнікі́ |
| Р. |
сяўніка́ |
сяўніко́ў |
| Д. |
сяўніку́ |
сяўніка́м |
| В. |
сяўні́к |
сяўнікі́ |
| Т. |
сяўніко́м |
сяўніка́мі |
| М. |
сяўніку́ |
сяўніка́х |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Сяўня́ ’сявалка’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Сцяшк.; паст., Сл. ПЗБ), сяўні́к ’тс’ (слуц., Сл. ПЗБ), сівны́к ’тс’ (Сл. Брэс.), севе́нь ’тс’ (ТС), ст.-бел. севня, севальня ’пасудзіна; адзінка вымярэння сыпкіх рэчываў’ (Ст.-бел. лексікон). Гл. сявалка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)