сяміто́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сяміто́нка |
сяміто́нкі |
| Р. |
сяміто́нкі |
сяміто́нак |
| Д. |
сяміто́нцы |
сяміто́нкам |
| В. |
сяміто́нку |
сяміто́нкі |
| Т. |
сяміто́нкай
сяміто́нкаю |
сяміто́нкамі |
| М. |
сяміто́нцы |
сяміто́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сяміто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Машына грузападымальнасцю ў сем тон. Быццам казачны волат, раптам вынырнуў элеватар, і Таня здзівілася, убачыўшы, як да яго пылілі ўжо нагружаныя сямітонкі. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)