сямікла́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вучань сёмага класа.

|| ж. сямікла́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сямікла́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сямікла́снік сямікла́снікі
Р. сямікла́сніка сямікла́снікаў
Д. сямікла́сніку сямікла́снікам
В. сямікла́сніка сямікла́снікаў
Т. сямікла́снікам сямікла́снікамі
М. сямікла́сніку сямікла́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сямікла́снік м. семикла́ссник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сямікла́снік, ‑а, м.

Вучань сёмага класа. [Валерка] пасля брата Валодзі, які служыць у радах Савецкай Арміі, — старэйшы ў сям’і, сямікласнік. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семикла́ссник сямікла́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сямікла́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да сямікласнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)