сялі́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сялі́бны сялі́бная сялі́бнае сялі́бныя
Р. сялі́бнага сялі́бнай
сялі́бнае		 сялі́бнага сялі́бных
Д. сялі́бнаму сялі́бнай сялі́бнаму сялі́бным
В. сялі́бны (неадуш.)
сялі́бнага (адуш.)		 сялі́бную сялі́бнае сялі́бныя (неадуш.)
сялі́бных (адуш.)
Т. сялі́бным сялі́бнай
сялі́бнаю		 сялі́бным сялі́бнымі
М. сялі́бным сялі́бнай сялі́бным сялі́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сялі́бны сели́тебный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сялі́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сялібы. Сялібная зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сялі́ба, -ы, мн. -ы, -лі́б, ж.

Населены пункт у сельскай мясцовасці (паселішча, сяло і пад.).

|| прым. сялі́бны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сели́тебный спец. сялі́бны;

сели́тебные зе́мли сялі́бныя зе́млі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)