сяле́дчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сяле́дчык |
сяле́дчыкі |
| Р. |
сяле́дчыка |
сяле́дчыкаў |
| Д. |
сяле́дчыку |
сяле́дчыкам |
| В. |
сяле́дчыка |
сяле́дчыкаў |
| Т. |
сяле́дчыкам |
сяле́дчыкамі |
| М. |
сяле́дчыку |
сяле́дчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сяле́дчык м., разг. селёдка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сяле́дчык, ‑а, м.
Разм. Селядзец. На першае яна [Ніна] зробіць халаднік з яйцом, на другое — рыбу. І чыгунок бульбы маладой ад варыць. І сяледчык ёсць. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)