сяго́летка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сяго́летка сяго́леткі
Р. сяго́леткі сяго́летак
Д. сяго́летцы сяго́леткам
В. сяго́летку сяго́летак
Т. сяго́леткай
сяго́леткаю		 сяго́леткамі
М. сяго́летцы сяго́летках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сяго́летка ж. сеголе́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сяго́летак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяго́летак сяго́леткі
Р. сяго́летка сяго́леткаў
Д. сяго́летку сяго́леткам
В. сяго́летка сяго́леткаў
Т. сяго́леткам сяго́леткамі
М. сяго́летку сяго́летках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сеголе́тки мн., зоол. и пр. сяго́леткі, -каў;

сеголе́ток, сеголе́тка ед. сяго́летак, -тка м., сяго́летка, -ткі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяго́лета ’ў гэтым годзе’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ; маг., мін., гом., ЛА, 2, Шат., Растарг.), сего́лето ’тс’ (ТС). Карскі (2–3, 74) выводзіў з сего лета, гл. сёлета. Сюды ж сяго́летак ’жывёла, што нарадзілася ў гэтым годзе’ (Касп., Шат.), сеголе́ток ’тс’ (ТС), сяголе́тка ’цялушка гэтага года’ (Сл. ПЗБ) і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)